Σαν Αητός

Όσο μακρια κι αν εφτασα οσο μικρος κι αν ειμαι

στη σκεψη σου βυθιζομαι και μου φωναζεις μεινε

σαν μονερετης χανεσαι μου λες πως μ´αγαπουσες

τι να το κανω; σ´ηθελα διπλα μου,διπλα μου  εδω να ζουσες

κι οπως σε βλεπω να πετας μακρια ψηλα να φευγεις 

ευχομαι να μουν αητος να ξερω που πηγαινεις

να μαι τις νυχτες διπλα σου καθως εσυ κοιμασαι

κι οταν φωτιζει ο ουρανος και παλι μονος θα ´σαι 

θαρρεις πως εισαι μοναχος και κλαις στα ονοματα μας 

μα πιστεψε με εισαι εδω διπλα μου εδω κοντα μας 

κοιτα με, μοιαζω σου, τουτο μου λενε ολοι 

περηφανος νιωθω οταν για σενα μιλαει ολη η πολη

θ ´ανυσηχεις το ξερω, απ´το κακο απεχω;

μα μη φοβασαι σ´αγαπω, κοιμησου ησυχος...προσεχω!

και σαν χαθει το φως διπλα σου θα ´μαι παλι

κι αν τα βλεφαρα καποια στιγμη σφαλισεις και τ´ανοιξεις

κι αν με δεις κι ενα δακρυ στον πονο μεσα κρυψεις

ονειρο θα ´ναι δυστυχως πεσε κοιμησου παλι.